بررسی کیفیت زندگی در کودکان ۹-۸ ساله دارای براکسیسم دبستان های شهر همدان در سال ۹۲-۱۳۹۱

زمینه و هدف: براکسیسم در کودکان نگرانی در حال افزایشی است که با کیفیت زندگی کودکان در ارتباط می باشد. هدف از این مطالعه تعیین کیفیت زندگی در کودکان 9-8 ساله دارای براکسیسم دبستان های شهر همدان در سال 92-1391 است. روش بررسی: در این مطالعه مورد-شاهدی ، دانش آموزان 9-8 ساله به صورت حضوری و با استفاده از سوند، آینه و نور طبیعی مورد معاینه قرار گرفته و با پرسشگری از خود کودک (نمایش نحوه سایش دندان ها به هم)، اطرافیان، معلم و همکلاسیها ، تعداد 65 دانش آموز مبتلا به براکسیسم را انتخاب نمودیم. سپس پرسشنامه استاندارد در اختیار والدین دانش آموز گروه براکسیسم و گروه شاهد قرار گرفت. اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه ها به وسیله نرم افزار آماریspss v.16.0 و آزمون آماری t‏ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این بررسی، براکسیسم با سن دانش آموزان، شغل پدر ، تحصیلات پدر و مادر، محل سکونت، وضعیت اقتصادی، زندگی با دو والد، طلاق (جدا شدن) پدر و مادر، تعداد اعضای خانواده، سابقه خانوادگی براکسیسم، سابقه سایر عادات دهانی، دعوا در خانواده، وضعیت تحصیلی کودک، بیماریمزمن پدر و مادر و اعتیاد پدر ارتباط معنی داری داشت (05/0>p) اما با جنس، فرزند چندم بودن (رتبه فرزندان خانواده) ، شغل واعتیاد مادر ارتباط معنی داری نداشت (05/0p). نتیجه گیری: عادات پارافانکشنال بر روی ساختمان دندانی- فکی اثر می گذارد و اگر دیر تشخیص داده شود و درمان به تأخیر بیفتد مشکلات بعدی را در پی خواهد داشت، شناسایی کودکان مبتلا به براکسیسم به منظور پیشگیری و آموزش والدین و کودکان جهت کاهش شیوع براکسیسم، علل و عوارض ناشی از آن در جامعه ضروری است.